Kıpçaklar (Qipchaq, Qïpčaq) aslen, Kimak'ın kabile konfederasyonu içinde Türkçe konuşan bir klan oluşturdukları Irtysh Nehri'nden geldi.

Kıpçaklar (Qipchaq, Qïpčaq) aslen, Kimak'ın kabile konfederasyonu içinde Türkçe konuşan bir klan oluşturdukları Irtysh Nehri'nden geldi. Bu orijinleri Gaoche özdeş olduğuna inanılmaktadır (Çin高車Pinyin Gāochē da Gaogüy veya Kao-ku olarak adlandırılır W.-G. Kao-che).

Almanca gibi Avrupa dillerinde, bu göçebe insanlar genellikle Cumans olarak adlandırılırken, Rusça adı Polovzer Rusça половцы "Feldleute / Steppe People" dan türetilen Slav dillerinde hüküm sürmektedir.

Altay bölgesinde yaşayan Kıpçak, 7. yüzyılda Kök Türklerinin yönetimi altına girdi. Haganatları 742 yılına kadar vardı; Düşüşünden sonra, 880 yılında bir Khaganat kuran Kimek-Kıpçak Federasyonu'nun bir parçası oldular. Sonrasında, Kıpçak'ın bir kısmı daha da batıya doğru dolaştı. Doğudaki geri kalan kısımdan Khorezmian İmparatorluğu'nun ordusu 12. yüzyılın ortalarından itibaren işe alındı. Khaganat 1050 civarında dağıldı, bazı hanatlar Moğollar tarafından fethedilene kadar devam etti.

12. yüzyılda, Kıpçak ve Cuman'ın başlangıçta bağımsız federasyonları birleşti.

Batılı Kıpçaklar, Volga ve Ukrayna'nın bozkır bölgelerindeki 1054'e ulaştı. Orada, yerleşik Pechenegs'i Tuna boyunca yerinden ettiler ve 1071'de Macaristan'ı ilk kez istila ettiler.

Kıpçaklar, Kiev Rusunun Doğu Slav halklarına karşı birkaç savaş yürüttüler ve ağırlıklı olarak yarı göçebe yaşıyorlardı. Ayrıca, daha küçük ticaret şehirleri de vardı.

Kıpçak'ta çoğunlukla birkaç prens vardı. Pechenegs'in kesin yenilgisinin ardından şu Hanlar listelenir: Altunopa, Tugorkhan, Sharukhan ve Boniak (yaklaşık 1091). 1093'te, Cumalar Kiev'i kısaca ele geçirdi. Tugorkhan, muzaffer Ruslara karşı savaşta 1096'da düştü. Boniak görünüşe göre Tugorkhan'ın ölümünden sonra uzun süre boyunca en yüksek rütbeli Han ve aynı zamanda çok sayıda Rus kroniklerinin kahramanı oldu.

Sharukhan (c. 1107), Kıpçak'ın altı kentinden dördüne sahipti. Oğlu, 1111 ve 1116'da Don'un Kıpçak'taki Rus prenslerinin Gürcülere iki zaferinden sonra kaçmak zorunda kalan Otrok'du. Orada gelecekteki Kıpçak-Gürcü ittifakını bir evlilik kurdu. 1125 yılında, Kiev Büyük Dükü Vladimir Monomakh'ın ölümünden sonra geri döndü. Efsaneye göre, geciktirilmiş takipçileri ona kokusunu geri döndüren yerli bozkırdaki pelin otunu getirdi. 1154'te Cumalar pozisyonlarını geri kazanmıştı, Sharukan (şimdi Kharkiv) bir iktidar merkezine dönüştü.

Otrok'un oğulları Eltut ve Könchek'ti (yaklaşık 1172-1201). Her ikisi de Eltut'un 1180'de düştüğü Rus prensleri ile geçici savaşlarda yer aldı. 1183'te başka bir Kıpçak Hanı olan Kobyak dövüldü ve tüm ailesi ile birlikte yakalandı. Könchek birkaç karşı saldırı yaptı ve sonunda başarılı oldu. 1185, Prens Igor'un Igor şarkısından kampanyasında başarısız oldu. Ancak Könchek tek prens değildi - (müttefik) rakibi hükümdar Kza Khan'dı.

1223'te Moğollar ve onlarla ittifak halindeki Türk halkı, Jebe (Jelme) ve Subutai generalleri altındaki güney Rus bozkırlarında ortaya çıktı. Daha sonra 1223'te bir Cuman Müslümanları heyeti boş yere Bağdat'taki Halife'den yardım istedi. Bunun yerine kurulan aceleyle Rus-Kiptschakische ittifakı, Moğollar tekrar Kuman Khan Kuthan'ı (Kötöny, Kotjan) yendikten kısa bir süre sonra Kalka Savaşı'nda Moğollar tarafından vuruldu.

Kıpçak'ın son ölümü Batu Khan 1236-39 kampanyası, özellikle 1238'de bir Volga adasında öldürülen yenilgi Batschmans ile geldi. Halkın bir kısmı, 40.000 aile, 1239'da Moğollar'dan önce Kuthan Han (1202-1241) altında kaçtı ve oradan paralı asker olarak hizmet ettiler. Üzerinde mutabık kalınan Hristiyanlık varsayımı (Kıpçak'ın bir kısmı Müslüman, çoğunluk paganıydı) düştüğünde, Macar ya da Alman asaleti ile rekabet sıkılaştırıldı ve Kuthan (Kötöny) öldürüldüğünde, Cumalılar Macaristan'ı kısa bir süre için terk etti ve Dobrudscha'ya taşındı. Çar Kaliman onlara yerleşim alanları sundu.

Balkanlar'da
Bizanslılarla birlikte, Cumalılar 1122'de Peçenekleri dövmüşler ve büyük ölçüde onları yok etmişlerdi, imparatorluklarının (Wallachia) kalıntıları 1171'de Cumalara düştü. 1186'dan bu yana, Cumalılar Bulgarların yanında Bizanslılara karşı ve 1205'te Bulgarların Konstantinopolis'in Latin haçlılarına karşı savaştılar. Kalka Savaşı'ndaki yenilgiden sonra 10.000 Kumanen Bizans'a kaçtı, 1237'de de Bulgarların ve Bizanslara karşı Latinlerin paralı askerleri olarak çalıştılar.

1242'de Altın Orda Bulgarları (Moğollar) tarafından yenildiler. 1280'de, muhtemelen bir Cumane olan Georg I Terter, Bulgar çar çarğına girdi, ancak 1285-1300'de Altın Orda'ya teslim etmek zorunda kaldı. Onun torunları (bkz. Terter Hanesi) 1323'e kadar hüküm sürdü.

Macaristan

Tatar fırtınası, Cuma'lıların Kotjan Khan (1202-1241) yönetiminde, 1239'da Kral Béla IV'ten Tuna ve Tisza arasındaki Macar topraklarına yerleşmelerine izin verene kadar Cumaların daha fazla ve daha batıya kaçmasına neden olmuştu. Kral, yedi kabileye, Macar asaletinin güçlü konumunu yardımı ile zayıflatmayı umduğu için kapsamlı özel haklar vermişti. Üç yıl sonra, 1241'de Altın Orda'ya karşı Muhi Savaşı'nda Macar müttefikleri olarak yenildiler. Kral Bela'nın yenilgisinin krallığı üzerinde yıkıcı etkileri oldu. Macaristan Moğollar tarafından büyük ölçüde harap edildi ve çok sayıda katliam tarafından büyük ölçüde yerlerinden edildi. 1240 yılında Macaristan'da yaşayan iki milyon kişiden, yarısı doğrudan Moğol fırtınasına kurban gitti ve sonraki kıtlıklar ve salgınlar sırasında yarım milyon kişi daha öldü. Dönüş sadece büyük han Ögedei'nin beklenmedik ölümü ile geldi, bunun üzerine Moğol tehlikesi başlangıçta yasaklandı. Kral Béla IV'ün ardından ülkesini yeniden inşa etmeye başlarken, Cuman kabileleri Macar kralının gelecekte kampanyalarını yürüttüğü yerleşik ordunun omurgasını oluşturdu. 1262'de IV. Kral Béla, Cuman yardımı ile Moğol istilasını yenmeyi ilk kez başarılı bir şekilde başardı. Macaristan kralı ileride kampanyalarını yönetti. 1262'de IV. Kral Béla, Cuman yardımı ile Moğol istilasını yenmeyi ilk kez başarılı bir şekilde başardı. Macaristan kralı ileride kampanyalarını yönetti. 1262'de IV. Kral Béla, Cuman yardımı ile Moğol istilasını yenmeyi ilk kez başarılı bir şekilde başardı.

Kral Ladislaus IV (1272-1290) uyarınca, Cuman olarak bilinen László, Cuman'ın krallık üzerindeki etkisi daha da arttı. 14. yüzyılın sonunda, Macaristan Kralı Sigismund'un muhafızı olarak da ortaya çıktılar.

14. yüzyılın ortalarında, Cumalar 16./17'deki Reformdan sonra Hıristiyanlaşmış ve Roma Katolikliği yapmışlardır. Bununla birlikte, bazı alt gruplar 19. yüzyılda Kalvinizme dönüştü.

Mısır ve Suriye'de
Bahri hanedanı (Arapça المماليك البحريون, DMG al-Mamālīk al-baḥrīyūn, 1279'dan 1382'ye kadar Mısır'daki Memlük sultanlarından yapılmıştır. .
Özünde Bahriyya esas olarak Türk veya Batı Türk Kıpçaklarının kölelerinden oluşuyordu. 1250'de, Mısır'a altıncı haçlı seferine karşı kendilerini savunmanın yükünü taşıdılar. Aynı yıl imparator Faris ad-Din Aktay yönetimindeki Bahri-Memlükler, Sultan Turan Şah'ı öldürerek Eyyubîlerin egemenliğini ortadan kaldırdı. Hanedanın adı, Ayyubid Sultan as-Salih Ayyub (1240-1249) tarafından kurulan Bahri-Mamluk (Bahriyya olarak da adlandırılır) kolorduna geri döner. Garnizonları, Nil'deki Ar-Rauda adasında (Arapça: Bahr an-Nile), Nil deltasının girişinde Kahire yakınında yer alıyordu. Birimin özellikle yüksek bir savaş gücüne ve padişah sadakatine sahip olduğu söyleniyordu.

Bu, başlangıçta diğer birimlerden gelen Mısır'daki ilk Memlük Sultanlarının saltanatı başladı. Bahri Memlükler, Sultan İzz ad-Din Aybak (1250-1257) tarafından Mısır'dan kovulana kadar onlara karşı çıktılar. Sultan Kutuz (1259-1260) onları geri çağırdı, özellikle Emir Rukn ad-Din Baibars. Ayn Dzhalut (1260 Eylül) savaşından sonra Sultan Kutubuz, Mısır'ı yöneten ilk Bahri-Memluk olan Baibarlar tarafından öldürüldü (1260-1277). Ancak oğulları çabucak yok edildiğinden kendi hanedanını kurmayı başaramadı.

Baibars'ın oğlu Berke Qan'ın Qalawun (1279-1290) aracılığıyla düşmesi ile Bahri Hanedanlığı Mısır'da başladı. Qalawun Haçlılarla savaşmaya devam etti ve kale Trabluslarını fethetti. Nubia yeniden boyun eğdirildi.